Vandræðalegt Alþingi

Af nógu er að taka í skynsömum áríðandi málum sem hægt væri að ræða á Alþingi. 

Af hverju festast menn alltaf í því að ræða minni og lélegri mál? Þetta er fáránleg staða. 

Er ástæðan virkilega sú, eins og fræðin og spunameistarar halda fram, að stjórnmálamenn hræðast athyglina og vilja frekar sitja í skugganum, "láta hlutina þróast?" Er vænlegt fyrir stjórnmálamann að gera ekkert?

Kannski er eitthvað stórhuga á leiðinni frá ríkisstjórninni. Ég veit það ekki en málaskráin ætti að vera eitthvað á þessa leið.

Áríðandi málin

Krónubréfin, hver á þau og er hægt að breyta þeim í eitthvað skapandi?

Gjörgæsludeildir bankanna, setja reglur um upplýsingagjöf og ferla vegna sölu eigna úr deildunum.

Icesave, Auka upplýsingagjöf um stöðu mála og auka samvinnu Ríkisins/Alþingis við erlenda kröfuhafa.

Breyta stjórnarskránni þannig að Íslenska þjóðin sé skýr eigandi allra auðlinda. Það er nefnilega raunveruleg sú hætta að kröfuhafar Landsvirkjunar eignist virkjanir landsins á næstu misserum, tölurnar segja okkur það.

Stóru hægu málin

Hækka álögur á allar vörur sem auka kostnað samfélagsins og lækka þær á allar vörur sem minnka kostnað samfélagsins. 

Fella niður skatt á öll farartæki sem nota innlenda orku.

Já, þetta er svona sem mér datt í hug þegar ég var að skrifa þessa færslu. Sjálfssagt er þetta "ekki hægt" af því eitthvað bull er einhvernveginn.

„Átti ekki að ræða eitthvað allt annað?“